WIECZÓR DYPLOMOWY studentów Pedagogiki Baletowej

Fotoreportaż

Studenci, absol­wen­ci i wykła­dow­cy Pedagogiki Baletowej dedy­ko­wa­li tego­rocz­ny kon­cert Pani Małgorzacie Kucharskiej-Nowak za wie­lo­let­ni trud, bez­gra­nicz­ne zaan­ga­żo­wa­nie, ser­decz­ność i bez­in­te­re­sow­ność.

Tegoroczny wie­czór bale­to­wy został przy­go­to­wa­ny i zapre­zen­to­wa­ny 7 lute­go 2011 roku przez stu­den­tów kie­run­ku Taniec, spe­cjal­ność Pedagogika Baletowa. Koncert ten był w cało­ści poświę­co­ny egza­mi­nom dyplo­mo­wym z kom­po­zy­cji tań­ca. Egzamin ten jest jed­ną z trzech czę­ści dyplo­mu stu­den­tów Pedagogiki Baletowej. Prezentują w nim wła­sne etiu­dy cho­re­ogra­ficz­ne, któ­re sta­ra­ją się skom­po­no­wać w zwią­za­ną tema­tycz­nie całość. W tym roku swo­je kom­po­zy­cje przed­sta­wi­li już po raz dru­gi stu­den­ci stu­diów I stop­nia i po raz ostat­ni stu­den­ci pię­cio­let­nich, jed­no­li­tych stu­diów magi­ster­skich. Powstały trzy odręb­ne spek­ta­kle.
W pierw­szej czę­ści kon­cer­tu stu­den­ci roku III przed­sta­wi­li pro­jekt cho­re­ogra­ficz­ny „Exercices”, któ­ry wpro­wa­dził widza w kli­mat bale­to­wej pro­fe­sji. Studenci, w etiu­dzie zbio­ro­wej do muzy­ki mgr Aleksandry Bilińskiej, przed­sta­wi­li frag­ment codzien­nej lek­cji, któ­ra jest sta­łym punk­tem wyj­ścia do prób i spek­ta­kli. Po niej nastę­po­wa­ły ukła­dy cho­re­ogra­ficz­ne autor­stwa dyplo­man­tów. Każdy z nich stwo­rzo­ny został z myślą o póź­niej­szym wyko­rzy­sta­niu ich przez uczniów szkół bale­to­wych.
Kolejno zoba­czy­li­śmy:

• Annę Pietrykowską w inte­re­su­ją­cej cho­re­ogra­fii z rekwi­zy­tem, któ­rym była maska, do utwo­ru „Breve regnum” z XVI w. nie­zna­ne­go auto­ra;
• Joannę Drabik, któ­ra do muzy­ki Domanico Scarlattiego wyko­na­ła zabaw­ny pastisz tań­ca dwor­skie­go;
• cho­re­ogra­fię Anity Borkowskiej „Butterbrot” V.A. Mozarta zatań­czy­ła Agnieszka Pietyra, solist­ka Polskiego Baletu Narodowego, dając popis pięk­ne­go wyko­na­nia waria­cji kla­sycz­nej;
• Annę Kaczmarczyk, wyko­nu­ją­cą cho­re­ogra­fię w tech­ni­ce tań­ca współ­cze­sne­go, któ­rej nada­ła tytuł „Sens”. Towarzyszyła jej począt­ko­wo cisza i dalej impro­wi­za­cja Łukasza Maliny na klar­ne­cie;
• Mateusza Sieranta, soli­stę Teatru Wielkiego w Poznaniu, zoba­czy­li­śmy w cho­re­ogra­fii do muzy­ki Włodzimierza Wysockiego – „Konie naro­wi­ste”. Był to wspa­nia­ły popis wir­tu­ozow­skich sko­ków, co było atu­tem tej cho­re­ogra­fii;
• Alicję Szymczak w cho­re­ogra­fii zaty­tu­ło­wa­nej „Perfidia” do muzy­ki Daniela Linch’a, któ­ra była cie­ka­wym, lecz nie­zre­ali­zo­wa­nym w peł­ni pomy­słem;
• cho­re­ogra­fię Grzegorza Kaczmarczyka „Niesforne zalo­ty”, któ­rą wyko­nał w duecie
  z Anną Kaczmarczyk, do muzy­ki zespo­łu Kapela ze wsi Warszawa. Była to bar­dzo mądra, a jed­no­cze­śnie zabaw­na cho­re­ogra­fia współ­cze­sna z ele­men­ta­mi folk­lo­ru.

ad. dr Zofia Rudnicka
wykła­dow­ca kom­po­zy­cji tań­ca, opie­kun arty­stycz­ny dyplo­mu licen­cjac­kie­go

Drugą część kon­cer­tu sta­no­wił pokaz prac stu­den­tów V roku (gru­py B) spe­cjal­no­ści Pedagogiki Baletowej. Zaprezentowali oni pro­jekt cho­re­ogra­ficz­ny pt. „ŚwiaTłoCień”. Studenci poszu­ki­wa­li inspi­ra­cji do reali­za­cji tego przed­się­wzię­cia w obser­wa­cjach rela­cji mię­dzy­ludz­kich, kon­dy­cji współ­cze­sne­go czło­wie­ka, pró­bach odna­le­zie­nia przez jed­nost­kę swo­je­go miej­sca w ota­cza­ją­cym świe­cie, co przy­czy­ni­ło się do dużej róż­no­rod­no­ści pre­zen­to­wa­nych cho­re­ogra­fii, pozo­sta­ją­cych jed­nak w związ­ku z głów­nym tema­tem poru­sza­ją­cym bli­skie czło­wie­ko­wi pro­ble­my egzy­sten­cjal­ne. Wspomniana róż­no­rod­ność prze­ja­wia­ła się rów­nież w dobo­rze muzy­ki, któ­rej maste­rin­giem, jak też opra­co­wa­niem łącz­ni­ków muzycz­nych zaję­ła się as. Aldona Nawrocka; dzię­ki swo­jej pra­cy stwo­rzy­ła spój­ną cało­ścio­wo war­stwę muzycz­ną spek­ta­klu dyplo­mo­we­go. Wspomogło to rów­nież zacho­wa­nie cią­gło­ści dra­ma­tur­gicz­nej, któ­ra wyma­ga­ła od stu­den­tów doj­rza­łe­go wyre­ży­se­ro­wa­nia cało­ści, tak by pomi­mo wie­lu róż­no­rod­nych cho­re­ogra­fii na któ­re skła­dał się pro­jekt, było moż­li­we utrzy­ma­nie for­my jed­no­li­te­go spek­ta­klu.
Autorzy zapre­zen­to­wa­nych cho­re­ogra­fii: Ewa Budny, Kamila Borowska, Joanna Jabłońska, Sara Kowalik, Dominika Koj, Monika Maciejewska-Potockas, Krzysztof Pabjańczyk, Aleksandra Piotrowska, Agnieszka Rutkowska i Tomasz Sośnik, w więk­szo­ści byli odtwór­ca­mi. Zaprosili rów­nież do współ­pra­cy tan­ce­rzy z teatrów bale­to­wych z całej Polski, m.in. Annę Kmiecik, Anitę Mikołajczyk, Gintautasa Potockasa, Bogumiłę Szaleńczyk, Łukasza Tużnika, Kurusza Wojeńskiego, Marka Zarębę.
Dojrzałe podej­ście dyplo­man­tów do pro­ce­su twór­cze­go, świa­do­me poszu­ki­wa­nie jak naj­lep­szych roz­wią­zań sce­nicz­nych, dba­łość o wyso­ki poziom wyko­naw­czej stro­ny cho­re­ogra­fii zaowo­co­wa­ło war­to­ścio­wym efek­tem koń­co­wym ich pra­cy, któ­ry z per­spek­ty­wy opie­ku­na arty­stycz­ne­go dyplo­mu oce­niam jako satys­fak­cjo­nu­ją­cy.

mgr Robert Bondara
wykła­dow­ca kom­po­zy­cji tań­ca, opie­kun arty­stycz­ny dyplo­mu magi­ster­skie­go

Projekt cho­re­ogra­ficz­ny „Cafe Nostalgique” w wyko­na­niu sied­mio­oso­bo­wej gru­py stu­den­tów V roku (gr. A) stał się cie­ka­wym, zwar­tym spek­ta­klem i jed­no­cze­śnie III czę­ścią kon­cer­tu. Poszukiwania twór­cze stu­den­tów były wyra­zem zarów­no ich doświad­czeń arty­stycz­nych, jak i umie­jęt­no­ści warsz­ta­to­wych tan­ce­rzy. Interesujący dobór muzy­ki, tech­nik tań­ca i poziom tech­nicz­ny wyko­naw­ców spra­wi­ły, że powstał pięk­ny pro­jekt cho­re­ogra­ficz­ny w sce­ne­rii kawiar­ni. W uzy­ska­niu tego kli­ma­tu pomógł tak­że gościn­ny udział mgr Aleksandry Bilińskiej jako akom­pa­nia­to­ra. Kolejne pre­zen­ta­cje łączy­ły sce­ny rodza­jo­we, któ­rym towa­rzy­szył kawiar­nia­ny szum i muzy­ka for­te­pia­nu.
Kolejno poja­wi­li się:

• Anna Adamczyk wyko­nu­jąc wła­sną cho­re­ogra­fię w tech­ni­ce tań­ca współ­cze­sne­go do utwo­ru Włodzimierza Nahornego „Jej por­tret”;
• Maria Kielan-Łopatin z Wiktorem Davydiukiem, soli­stą Teatru Wielkiego w Poznaniu, wyko­na­li eks­pre­syj­ne tan­go do muzy­ki Litto Nebii;
• „The Man I Love” George’a Gershwina zakom­po­no­wa­ła pięk­nie na trzy oso­by Monika Szymurska-Prokop. Zatańczyli z nią Krzysztof Pabiańczyk i Iga Krata (stu­dent­ka II roku Pedagogiki Baletowej);
• Następne tan­go Rolanda Dyensa w peł­nej tem­pe­ra­men­tu cho­re­ogra­fii Jerzego Gęsikowskiego zatań­czy­ła Aleksandra Godlewska (stu­dent­ka II roku Pedagogiki Baletowej);
• „Ne Me Quitte Pas” Jacques’a Brela w cho­re­ogra­fii Beaty Brożek-Grabarczyk zatań­czo­nej z mężem Adamem było popi­sem doj­rza­ło­ści arty­stycz­nej tej pary;
• „She” Elvisa Costello w cho­re­ogra­fii Adama Grabarczyka, w któ­rej wraz z Beatą Brożek-Grabarczyk zatań­czył Nazar Botsiy, soli­sta Teatru Wielkiego w Łodzi, sta­ło się inte­re­su­ją­cym dopeł­nie­niem poprzed­niej cho­re­ogra­fii;
• fina­ło­wym utwo­rem był „Milord” śpie­wa­ny przez Edith Piaf – muzy­ka Marguerite Monnot, do któ­re­go dyna­micz­ną cho­re­ogra­fię stwo­rzy­ła i zatań­czy­ła Joanna Bąkowska.

Ten uda­ny pro­jekt wspo­mo­gły od stro­ny pla­stycz­nej stu­dent­ki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie – Zofia Lubińska i Kamila Makaruk. Nowością tego­rocz­ne­go dyplo­mu było nawią­za­nie współ­pra­cy z Wydziałem Scenografii tej­że uczel­ni. Elementy sce­no­gra­fii w posta­ci sto­li­ków i krze­seł wypo­ży­czył nie­od­płat­nie Teatr Ateneum.

ad. dr Zofia Rudnicka
wykła­dow­ca kom­po­zy­cji tań­ca, opie­kun arty­stycz­ny dyplo­mu magi­ster­skie­go