Pracownicy
prof. dr hab.
Ryszard Borowski
flet jazzowy
W 1978 roku ukończył z bardzo dobrym wynikiem warszawską Akademię Muzyczną w klasie fletu. Już przez cały okres studiów (1974–78) grał w rozmaitych muzycznych zespołach teatralnych, współpracował z estradą kameralną F.N., brał udział w nagraniach radiowych, a przez cały sezon 77 – 78 pracował w orkiestrze Filharmonii Narodowej.
W 1977 roku wziął udział w ogólnopolskim konkursie na utwór dla radiowej orkiestry „Studio-S1” i zdobył na nim drugą nagrodę (pierwszej nie przyznano). Od tego też czasu datuje się bliższa współpraca z big bandem „Studio S1” prowadzonym przez Andrzeja Trzaskowskiego.
Różnorodne zainteresowania muzyczne R.B., które już podczas studiów „szły dwutorowo”, skupiają się wokół dwóch zupełnie różnych kierunków, jakimi są muzyka dawna i jazz, i po ukończeniu studiów znajdują odbicie w pracy zawodowej. R.B. gra w zespołach muzyki dawnej (przede wszystkim w zespole Ars Nova), specjalizując się w grze na kopiach dawnych instrumentów dętych, a jednocześnie pisze „jazzujące” aranżacje dla potrzeb radia, telewizji i teatru.
W zakresie muzyki dawnej współpracował z takimi zespołami, jak „Ars Nova”, Collegio Antico”, „Lege Artis”, „Ars Antiqua”, „Dekameron”, „Bornus Consort”, „Camerata Cracovia”, „Dancerye”, „Concerto Polacco”. Prowadził założony przez siebie Warszawski Zespół Barokowy i kilka lat pracował w orkiestrze Warszawskiej Operze Kameralnej jako etatowy muzyk.
Jako saksofonista i flecista współpracuje z wieloma warszawskimi teatrami, np. od sezonu 2004/2005 z teatrem muzycznym „Roma” i „Syrena”.
Jako kierownik muzyczny, aranżer, kompozytor i dyrygent brał udział w spektaklach teatru „Rampa”: „Chopin w USA”, „Paulo Conte”, był kierownikiem muzycznym obu tych przedstawień; napisał też muzykę do spektaklu ”Jakby farsa” M.V.Llosy wystawionego przez teatr im.J.Kochanowskiego w Opolu.
W sezonach 2002/3, 2003/4, 2004/5, 2005/6, 2006/7 prowadził orkiestrę w musicalu „Chicago”.
R.B. blisko dwa lata spędził na amerykańskich statkach turystycznych grając w zespołach rozrywkowych. Od 1986 roku aż do rozwiązania zespołu w 1991 roku pracował, początkowo jako instrumentalista i aranżer, później także jako kompozytor i dyrygent, w orkiestrze Polskiego Radia i Telewizji „Studio S‑1”. Lata pracy w radio zaowocowały wieloma kompozycjami i aranżacjami pisanymi specjalnie dla tej orkiestry i nagrywanymi dla potrzeb radia i telewizji. W efekcie w bibliotece radiowej znajduje się około stu partytur sygnowanych nazwiskiem R.Borowskiego. Do ważniejszych pozycji powstałych w tym czasie zaliczyć można powstałe dla potrzeb telewizji i aranżowane w całości przez RB. recitale aktorskie Krystyny Tkacz i Ewy Złotowskiej.
Jedną z ulubionych form aktywności R.Borowskiego jest praca z big bandami, zapoczątkowana z profesjonalną orkiestrą radiową Studio S‑1. R.Borowski prowadził później (prze 20 lat) szkolny big band Wydziału Jazzu Zespołu Szkół Muzycznych, oraz drugą jego wersję, „Młodzieżowy Big band Radia Jazz”. Za niewątpliwe sukcesy tego zespołu należy uznać dwie wydane płyty. Jedna zawiera utwory nagrane podczas występu w warszawskiej Sali Kongresowej podczas Warsaw Sumer Jazz Days, druga zawiera standardy i była sponsorowana przez firmę „Ericsson”.
Te młodzieżowe big bandy (co roku mające inny nieco skład) grały także koncerty, a do najciekawszych można zaliczyć koncert transmitowany przez radio z utworami i udziałem Zbigniewa Namysłowskiego. Sukcesem było też „Art. Jazz Requiem” napisane wraz z Markiem Toporowskim i wykonane wraz z chórem „Sine Nomine” na koncertach w warszawskim Muzeum Narodowym.
W 2002 roku pismo Jazz Forum wydało płytę zespołu „Mizrah”, który to zespół stworzony został przez czterech absolwentów Wydziału Jazzu (Szkoły Muzycznej przy ul. Bednarskiej) i R.Borowskiego.
W 1993 roku R.Borowski dyrygował orkiestrą Filharmonii Kieleckiej, prowadząc zorkiestrowany przez siebie „Koncert Fortepianowy” Włodzimierza Pawlika. Do dziś chętnie pisze i opracowuje utwory w „jazzującym” stylu dla solistów i zespołów klasycznych. Jako kompozytor, aranżer i instrumentalista współpracował blisko z kwartetami: Prima Vista, Arundo.
Jako pedagog R.Borowski pracował i pracuje nadal w warszawskich szkołach muzycznych. Przede wszystkim jest to Wydział Jazzu przy Szkole Muzycznej II stopnia im. F.Chopina. Od 2006 roku do 2012 prowadził Bigband warszawskiej Akademii Muzycznej. W 2008 roku obronił pracę doktorską i otrzymał tytuł doktora na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie. W 2013 na tejże uczelni habilitował się na Wydziale Kompozycji. Na tej uczelni prowadzi seminarium muzyki jazzowej oraz zajęcia z aranżacji i orkiestracji, a także podstawy improwizacji.
R.Borowski udziela się także pisząc artykuły i recenzje w prasie specjalistycznej. Na przestrzeni ostatnich 25 lat współpracował i publikował na łamach takich pism jak: Jazz, Studio, Ruch Muzyczny, Jazz a Go Go, Jazzi Magazine, Jazz Forum. Opublikowana została też obszerna praca o amerykańskim kompozytorze i aranżerze Gilu Evansie autorstwa R.Borowskiego, oraz książka „Flecista jazzowy”.
Poza pracami teoretycznymi, kompozycjami i aranżacjami jest R.B. czynnie uprawiającym zawód instrumentalistą. W latach 2000 ‑2001, a także w roku 2003, oraz 2013–2017 w ankietach pisma Jazz Forum na najlepszego instrumentalistę jazzowego, był umieszczony na drugim miejscu w Polsce w kategorii fletu.
Ryszard Borowski na swoim koncie ma wydanych siedem płyt autorskich, głównie jazzowych (”The Nights of Flutes”, „Mariage”, „Bigbands”, „Over the Mirrors”, „Chamber Preludes”„Cup of Time Baroque Revisited”, „Haiku”).