Pracownicy

prof. dr hab.

Ryszard Borowski

flet jazzowy

W 1978 roku ukoń­czył z bar­dzo dobrym wyni­kiem war­szaw­ską Akademię Muzyczną w kla­sie fle­tu. Już przez cały okres stu­diów (1974–78) grał w roz­ma­itych muzycz­nych zespo­łach teatral­nych, współ­pra­co­wał z estra­dą kame­ral­ną F.N., brał udział w nagra­niach radio­wych, a przez cały sezon 77 – 78 pra­co­wał w orkie­strze Filharmonii Narodowej.

W 1977 roku wziął udział w ogól­no­pol­skim kon­kur­sie na utwór dla radio­wej orkie­stry „Studio-S1” i zdo­był na nim dru­gą nagro­dę (pierw­szej nie przy­zna­no). Od tego też cza­su datu­je się bliż­sza współ­pra­ca z big ban­dem „Studio S1” pro­wa­dzo­nym przez Andrzeja Trzaskowskiego.

Różnorodne zain­te­re­so­wa­nia muzycz­ne R.B., któ­re już pod­czas stu­diów „szły dwu­to­ro­wo”, sku­pia­ją się wokół dwóch zupeł­nie róż­nych kie­run­ków, jaki­mi są muzy­ka daw­na i jazz, i po ukoń­cze­niu stu­diów znaj­du­ją odbi­cie w pra­cy zawo­do­wej. R.B. gra w zespo­łach muzy­ki daw­nej (przede wszyst­kim w zespo­le Ars Nova), spe­cja­li­zu­jąc się w grze na kopiach daw­nych instru­men­tów dętych, a jed­no­cze­śnie pisze „jaz­zu­ją­ce” aran­ża­cje dla potrzeb radia, tele­wi­zji i teatru.

W zakre­sie muzy­ki daw­nej współ­pra­co­wał z taki­mi zespo­ła­mi, jak „Ars Nova”, Collegio Antico”, „Lege Artis”, „Ars Antiqua”, „Dekameron”, „Bornus Consort”, „Camerata Cracovia”, „Dancerye”, „Concerto Polacco”. Prowadził zało­żo­ny przez sie­bie Warszawski Zespół Barokowy i kil­ka lat pra­co­wał w orkie­strze Warszawskiej Operze Kameralnej jako eta­to­wy muzyk.

Jako sak­so­fo­ni­sta i fle­ci­sta współ­pra­cu­je z wie­lo­ma war­szaw­ski­mi teatra­mi, np. od sezo­nu 2004/2005 z teatrem muzycz­nym „Roma” i „Syrena”.

Jako kie­row­nik muzycz­ny, aran­żer, kom­po­zy­tor i dyry­gent brał udział w spek­ta­klach teatru „Rampa”: „Chopin w USA”, „Paulo Conte”, był kie­row­ni­kiem muzycz­nym obu tych przed­sta­wień; napi­sał też muzy­kę do spek­ta­klu ”Jakby far­sa” M.V.Llosy wysta­wio­ne­go przez teatr im.J.Kochanowskiego w Opolu.

W sezo­nach 2002/3,  2003/4, 2004/5, 2005/6, 2006/7 pro­wa­dził orkie­strę w musi­ca­lu „Chicago”.

R.B. bli­sko dwa lata spę­dził na ame­ry­kań­skich stat­kach tury­stycz­nych gra­jąc w zespo­łach roz­ryw­ko­wych. Od 1986 roku aż do roz­wią­za­nia zespo­łu w 1991 roku pra­co­wał, począt­ko­wo jako instru­men­ta­li­sta i aran­żer, póź­niej tak­że jako kom­po­zy­tor i dyry­gent, w orkie­strze Polskiego Radia i Telewizji „Studio S‑1”. Lata pra­cy w radio zaowo­co­wa­ły wie­lo­ma kom­po­zy­cja­mi i aran­ża­cja­mi pisa­ny­mi spe­cjal­nie dla tej orkie­stry i nagry­wa­ny­mi dla potrzeb radia i tele­wi­zji. W efek­cie w biblio­te­ce radio­wej znaj­du­je się oko­ło stu par­ty­tur sygno­wa­nych nazwi­skiem R.Borowskiego. Do waż­niej­szych pozy­cji powsta­łych w tym cza­sie zali­czyć moż­na powsta­łe dla potrzeb tele­wi­zji i aran­żo­wa­ne w cało­ści przez RB. reci­ta­le aktor­skie Krystyny Tkacz i Ewy Złotowskiej.

 Jedną z ulu­bio­nych form aktyw­no­ści R.Borowskiego jest pra­ca z big ban­da­mi, zapo­cząt­ko­wa­na z pro­fe­sjo­nal­ną orkie­strą radio­wą Studio S‑1. R.Borowski pro­wa­dził póź­niej (prze 20 lat) szkol­ny big band Wydziału Jazzu Zespołu Szkół Muzycznych, oraz dru­gą jego wer­sję, „Młodzieżowy Big band Radia Jazz”. Za nie­wąt­pli­we suk­ce­sy tego zespo­łu nale­ży uznać dwie wyda­ne pły­ty. Jedna zawie­ra utwo­ry nagra­ne pod­czas wystę­pu w war­szaw­skiej Sali Kongresowej pod­czas Warsaw Sumer Jazz Days, dru­ga zawie­ra stan­dar­dy i była spon­so­ro­wa­na przez fir­mę „Ericsson”.

Te mło­dzie­żo­we big ban­dy (co roku mają­ce inny nie­co skład) gra­ły tak­że kon­cer­ty, a do naj­cie­kaw­szych moż­na zali­czyć kon­cert trans­mi­to­wa­ny przez radio z utwo­ra­mi i udzia­łem Zbigniewa Namysłowskiego. Sukcesem było też „Art. Jazz Requiem” napi­sa­ne wraz z Markiem Toporowskim i wyko­na­ne wraz z chó­rem „Sine Nomine” na kon­cer­tach w war­szaw­skim Muzeum Narodowym.

W 2002 roku pismo Jazz Forum wyda­ło pły­tę zespo­łu „Mizrah”, któ­ry to zespół stwo­rzo­ny został przez czte­rech absol­wen­tów Wydziału Jazzu (Szkoły Muzycznej przy ul. Bednarskiej) i R.Borowskiego.

W 1993 roku R.Borowski dyry­go­wał orkie­strą Filharmonii Kieleckiej, pro­wa­dząc zor­kie­stro­wa­ny przez sie­bie „Koncert Fortepianowy” Włodzimierza Pawlika. Do dziś chęt­nie pisze i opra­co­wu­je utwo­ry w „jaz­zu­ją­cym” sty­lu dla soli­stów i zespo­łów kla­sycz­nych. Jako kom­po­zy­tor, aran­żer i instru­men­ta­li­sta współ­pra­co­wał bli­sko z kwar­te­ta­mi: Prima Vista, Arundo.

Jako peda­gog R.Borowski pra­co­wał i pra­cu­je nadal w war­szaw­skich szko­łach muzycz­nych. Przede wszyst­kim jest to Wydział Jazzu przy Szkole Muzycznej II stop­nia im. F.Chopina. Od 2006 roku do 2012 pro­wa­dził Bigband war­szaw­skiej Akademii Muzycznej. W 2008 roku obro­nił pra­cę dok­tor­ską i otrzy­mał tytuł dok­to­ra na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie. W 2013 na tej­że uczel­ni habi­li­to­wał się na Wydziale Kompozycji. Na tej uczel­ni pro­wa­dzi semi­na­rium muzy­ki jaz­zo­wej oraz zaję­cia z aran­ża­cji i orkie­stra­cji, a tak­że pod­sta­wy impro­wi­za­cji.

R.Borowski udzie­la się tak­że pisząc arty­ku­ły i recen­zje w pra­sie spe­cja­li­stycz­nej. Na prze­strze­ni ostat­nich 25 lat współ­pra­co­wał i publi­ko­wał na łamach takich pism jak: Jazz, Studio, Ruch Muzyczny, Jazz a Go Go, Jazzi Magazine, Jazz Forum. Opublikowana zosta­ła też obszer­na pra­ca o ame­ry­kań­skim kom­po­zy­to­rze i aran­że­rze Gilu Evansie autor­stwa R.Borowskiego, oraz książ­ka „Flecista jaz­zo­wy”.

Poza pra­ca­mi teo­re­tycz­ny­mi, kom­po­zy­cja­mi i aran­ża­cja­mi jest R.B. czyn­nie upra­wia­ją­cym zawód instru­men­ta­li­stą. W latach 2000 ‑2001, a tak­że w roku 2003, oraz 2013–2017 w ankie­tach pisma Jazz Forum na naj­lep­sze­go instru­men­ta­li­stę jaz­zo­we­go, był umiesz­czo­ny na dru­gim miej­scu w Polsce w kate­go­rii fle­tu.

Ryszard Borowski na swo­im kon­cie ma wyda­nych sie­dem płyt autor­skich, głów­nie jaz­zo­wych (”The Nights of Flutes”, „Mariage”, „Bigbands”, „Over the Mirrors”, „Chamber Preludes”„Cup of Time Baroque Revisited”, „Haiku”).