Pracownicy

ad. dr

Jakub Stadnik

technika studyjna

Dr Jakub Stadnik – absolwent i wieloletni pedagog Wydziału Reżyserii Dźwięku Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, na którym obecnie pracuje na stanowisku adiunkta. Prowadzi samodzielnie przedmiot Technika studyjna przygotowujący studentów do pracy w środowisku studyjnym z wykorzystaniem wielkoformatowych cyfrowych konsolet mikserskich oraz sieci dźwiękowych. Jako asystent dr. hab. prof. UMFC K. Jastrząba współtworzy klasę przedmiotów głównych o specjalnościach Reżyseria dźwięku w filmie oraz Multimedia. Specjalizuje się w dziedzinie restauracji dźwięku. Jest głównym specjalistą ds. digitalizacji i restauracji dźwięku w Filmotece Narodowej Instytucie Audiowizualnym w Warszawie, z którą od 2010 r. współpracuje przy projekcie NITROFILM w zakresie digitalizacji i restauracji dźwięku pochodzącego z najstarszej zachowanej kolekcji polskich filmów dźwiękowych. Obecnie prowadzi prace nad odrestaurowaniem dźwięku w filmie Janko Muzykant z 1930 roku - najstarszym zachowanym filmem polskim, do którego w 2019 roku FINA odnalazła ścieżkę dźwiękową. Jest współautorem nowatorskiej technologii odczytu dźwięku optycznego z archiwalnych taśm filmowych, którą z sukcesem zastosował przy restauracji dźwięku w 16 filmach fabularnych z okresu przedwojennego, prezentowanych później podczas wielu festiwali filmowych w Polsce i za granicą. Wciąż pracuje nad jej udoskonaleniem współpracując z niemieckim koncernem ARRI i archiwami filmowymi z całego świata (Polska, Niemcy, Estonia, Włochy, Egipt, Chiny). Swoje doświadczenia ujął w pracy doktorskiej poświęconej tematyce restauracji dźwięku w polskich filmach przedwojennych, którą obronił w 2018 roku, wcześniej został stypendystą doktoranckim Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Członek międzynarodowych organizacji ds. archiwów audiowizualnych: IASA, FIAT-IFTA, AES. Prowadził wykłady podczas konferencji i warsztatów poświęconych tematyce restauracji dźwięku w Polsce: w Warszawie (UMFC, FINA, ASP) i Krakowie (UJ) oraz za granicą: w Monachium, Berlinie, Bratysławie, Bolonii, Los Angeles, Meksyku, Kalkucie, Hyderabad. Współpracował też z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji jako ekspert w zakresie pomiarów i standaryzacji emisji dźwięku w radiu i telewizji. Jest współautorem nowelizacji Rozporządzenia KRRiT dotyczącego standaryzacji głośności dźwięku podczas emisji w oparciu o rekomendację EBU R128. W latach 2010-2017 współpracował jako reżyser dźwięku z domem produkcyjnym SDI Media A/S przy postprodukcji dźwięku telewizyjnego i kinowego, wcześniej, w latach 2002 – 2011 uczestniczył w realizacji procesu cyfryzacji wielu ośrodków radiowych i telewizyjnych. Planował i konfigurował główne emisyjne systemy cyfrowe złożone z sieci dźwiękowych i cyfrowych konsolet mikserskich dla Polskiego Radia S.A., Telewizji Polskiej S.A., Radia Szczecin S.A., Radia Białystok S.A., Radia Rzeszów S.A., Radia Katowice S.A., gdzie odpowiadał również za szkolenia realizatorów dźwięku i pionu technicznego. Jest absolwentem PSM II st. im I.J. Paderewskiego w Koninie w kl. organów prof. dr hab. E. Karolak. Rozwija swoje zamiłowanie do muzyki organowej pracując nad wydaniem zbioru opracowań akompaniamentów organowych muzyki liturgicznej w ramach projektu naukowego prowadzonego przy UMFC.

GŁÓWNE OSIĄGNIĘCIA: restauracja dźwięku w najstarszych polskich filmach dźwiękowych we współpracy z Filmoteką Narodową Instytutem Audiowizualnym, współtwórca technologii odczytu dźwięku optycznego z filmowych taśm archiwalnych, stypendysta Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, współautor nowelizacji Rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dotyczącego standaryzacji głośności dźwięku podczas emisji radiowej i telewizyjnej.

W UNIWERSYTECIE MUZYCZNYM FRYDERYKA CHOPINA: prowadzi obecnie dwa projekty naukowe - jeden z nich jest poświęcony tematyce restauracji dźwięku, drugi projekt ma na celu wydanie zbioru opracowań akompaniamentów organowych muzyki liturgicznej autorstwa dr. Michała Dąbrowskiego - wykładowcy UMFC i organisty Bazyliki Św. Krzyża w Warszawie. Materiał nutowy powstaje na podstawie zapisu improwizacji organowych przechwytywanych z instrumentu elektronicznego przy wykorzystaniu technik komputerowych z dziedziny reżyserii dźwięku.