Pracownicy

prof. dr hab.

Krzysztof Baculewski

kompozycja

Kompozytor, ur. 1950 w Warszawie, ukończył studia w 1974 r.  pod kierunkiem prof. Witolda Rudzińskiego w warszawskiej PWSM. W l.1975-76 studiował kompozycję u Oliviera Messiaena w Konserwatorium Paryskim oraz muzykę elektroakustyczną w Groupe de Recherches Musicales (staż Pierre Schaeffera). W 1982 r. na Uniwersytecie Warszawskim otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych. Od tego też roku wykładał w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina: zrazu jako adiunkt. W 1990 r. Uzyskał habilitację w Akademii Muzycznej w Krakowie, a w 1998 został profesorem nadzwyczajnym w macierzystej uczelni. W r.2001 otrzymał tytuł profesora. Absolwentami jego klasy kompozycji na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina są m.in. Tomasz Opałka, Rafał Ryterski, Teoniki Rożynek i Aleksandra Kaca.

W 2007 r. otrzymał Srebrny Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”, a w 2017 medal „Zasłużony dla Warszawy”. W r. 2018 został laureatem Nagrody Związku Kompozytorów Polskich.

Wykładał gościnnie w wielu krajach (Bułgaria, Niemcy, Austria, Francja), w tym także na uczelniach muzycznych; w 2002 r. był gościnnym profesorem na Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji (Mainz). Jako autor artykułów różnego rodzaju, esejów, krytyk  itp. współpracował w l.1972-2010 z „Ruchem Muzycznym”, pisywał także do „Studia”, i „Klasyki”. Jest autorem szeregu artykułów do Encyklopedii Muzycznej PWM, był redaktorem działu muzyki XX w. Encyklopedii Muzyki PWN (1996). Wydał trzy książki o polskiej muzyce współczesnej. W l. 2003-13 r. był prezesem fundacji „Concert spirituel”. Członek założyciel i sekretarz pierwszego Zarządu PTMW; należy również do ZAiKS i ZKP: był kilkakrotnie członkiem ZG, skarbnikiem, a od 2015 jest wiceprezesem tego stowarzyszenia.

W 1976 roku debiutował jako kompozytor na „Warszawskiej Jesieni”, dziesięć lat później został członkiem Komisji Repertuarowej tego festiwalu. W 1986 r. Opera Wrocławska wystawiła jego dramat muzyczny Nowe Wyzwolenie (1974). 

Od 1992 r. Krzysztof Baculewski współpracuje z Zespołem „Camerata Silesia” (pod kierunkiem Anny Szostak), dla którego napisał kilka utworów i wydany na 3 CD cykl opracowań kolęd. Z zespołem tym występował także jako realizator partii basso continuo (w repertuarze barokowym). Od 1994-2013 współpracował też z Zespołem Instrumentów Barokowych „Il Tempo” (pod kierunkiem Agaty Sapiechy).

Jego utwory wykonywano wielokrotnie w Polsce, m.in. na festiwalach: Warszawska Jesień (od 1971), Poznańska Wiosna Muzyczna (od 1974), Wrocławski Festiwal Muzyki Współczesnej dziś: Musica polonica nova (od 1983), Warszawskie Spotkania Muzyczne (od 1987), Gaude Mater (1995, 1996), Festiwal DO-RE-MI (1997), Portrety Kompozytorów ZKP (1998) ponadto w większości krajów europejskich, m.in. na Festival Estival de Paris, Dresdner Tage der zeitgenössischen Musik oraz w USA, Korei Południowej, Japonii, Meksyku i Limie. Juror wielu konkursów kompozytorskich. Większość jego utworów powstała na zamówienie bądź wykonujących je artystów („Camerata Silesia” i Anna Szostak, Jadwiga Rappé, Łukasz Długosz, David Pituch i in.), bądź instytucji (Kolekcja „Zamówienia kompozytorskie” MKiDN, Związewk Kompozytorów Polskich i in.).

 Utwory Krzysztofa Baculewskiego wykonywali artyści tacy, jak m.in.: śpiewacy: Piotr Kusiewicz i Jadwiga Rappé, Anna Radziejewska, pianiści:  Józef Stompel, Julia Samojło, Szabolcs Esztényi, skrzypkowie: Roman Lasocki, Sławomir Tomasik, Agata Sapiecha, Simon Standage, fleciści: Marielena Arizpe, Renata Guzik, Łukasz Długosz, zespoły: Camerata Silesia, Ensemble InterContemporain, BBC Singers, Tomkins Vocal Ensemble, Tana String Quartet, Neoquartet, dyrygenci Simon Joly, Anna Szostak, Takao Ukigaya, Szymon Bywalec. Jego muzyka znalazła się na kilkunastu płytach kompaktowych  (w tym po jednej wydanej w Kanadzie, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech i w Niemczech).

Ważniejsze utwory: Sonata na perkusję (1971), Epitafium na orkiestrę (1972), Meander na flet solo (1973), Nowe Wyzwolenie, opera wg dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego) (1974), Vivace e Cantilena na flet, fortepian i kwintet smyczkowy (1974), Ground na orkiestrę (1981), Quartier Latin na taśmę (1981), Sonata wiosenna na flet solo (1982), Koncert na orkiestrę (1983), A Walking Shadow na orkiestrę (1990), The Whole & Broken Consort na instrumenty renesansowe (1986), Antitheton I na trio fortepianowe (1989), Voyage à travers le paysage métaphysique na taśmę (1992), The Profane Anthem To Anne (do tekstu Johna Donne`a) na solistów, chór i orkiestrę barokową z continuo (1992), Rilke-Lieder na sopran solo, baryton solo i dwa mieszane chóry a cappella (1994), 33 Kolędy na chór mieszany (1994), Antitheton II na dwoje skrzypiec i continuo (1996), Ozwodne i Krzesane na chór mieszany, (2000), Les Adieux, kantata na alt solo i orkiestrę smyczkową z harfą (2001/2008), 12 Etiud fortepianowych (2006), Preludium, Psalm i Medytacja (2007), Koncert organowy (2012), IV Kwartet smyczkowy (2014), Kwintet fortepianowy (2015), Refren (2015) na chór, zespół instrumentalny,  Volte-Face (2016) na orkiestrę, Frisium (2016) na 2 flety i klawesyn, Glosa  na chór a cappella (2020) ponadto muzyka teatralna i filmowa.

 

Główne osiągnięcia:  II nagroda za Koncert na orkiestrę oraz wyróżnienie za II Kwartet smyczkowy na Konkursie z okazji ćwierćwiecza festiwalu „Poznańska Wiosna”, wystawienie w l.1986-90 opery „Nowe Wyzwolenie” przez Operę Wrocławską, 7 płyt z jego muzyką wydanych przez firmę „DUX”, profesura gościnna na Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji (Niemcy), 2002, srebrny medal zasłużony dla kultury „Gloria Artis”, 2007, Nagroda Związku Kompozytorów Polskich, 2018.

W Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina: Od 1982 r. adiunkt, od 1998 profesor nadzwyczajny od 2001 profesor tytularny. Wykładał – chronologicznie – instrumentację, kontrapunkt, historię muzyki epoki baroku oraz kompozycję, prowadził także przez ponad 20 lat seminarium krytyki muzycznej oraz zajęcia z historii muzyki XX w. oraz historię polskiej muzyki XX/XXl wieku.