JAN EKIER (1913–2014)
Dwa preludia op. 1
I Andantino espressivo
II Moderato
Kołysanka op. 3 nr 1
Mazurek op. 5

KAROL SZYMANOWSKI (1882–1937)
Preludium c-moll op. 1 nr 7
Preludium op. 1 nr 8
Etiuda es-moll op. 4 nr 1
Etiuda b-moll op. 4 nr 3
Mazurek op. 50 nr 1
Mazurek op. 50 nr 3

FRYDERYK CHOPIN (1810–1849)
Etiuda es-moll op. 10 nr 6
Etiuda c-moll op. 10 nr 12
Nokturn H-dur op. 62 nr 1
Barkarola Fis-dur op. 60

Jan Ekier (1913–2014) to znakomita postać o wszechstronnych zdolnościach i zainteresowaniach, ogromnym dorobku artystycznym i wyjątkowych zasługach dla sztuki i kultury polskiej. Dzięki szczególnym predyspozycjom i niezwykłej osobowości zaistniał Ekier jako wybitny koncertujący pianista (laureat III Konkursu Chopinowskiego w 1937 roku), edytor muzyczny (redaktor naczelny Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina), znakomity pedagog (od 1953 do 2000 roku profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, później Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina), wreszcie kompozytor.
Twórczość kompozytorska Ekiera przypada głównie na okres młodzieńczy (1933–1951) i charakteryzuje się romantyczno-lirycznym idiomem, który wypływa m.in. z zauroczenia folklorem oraz twórczością Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego, których kompozycje zabrzmią również podczas koncertu. Twórczość fortepianowa Ekiera jest wysoce oryginalna, ma własny, wyrazisty język muzyczny. Te cechy pozwalają umieścić jego muzykę obok dzieł takich kompozytorów jak Antoni Szałowski, Tadeusz Szeligowski, Michał Spisak czy Roman Maciejewski, ale też Witold Lutosławski. Utwory Ekiera mają swoje miejsce w rozwoju polskiej twórczości muzycznej pierwszej połowy XX wieku i nie wolno ich traktować li tylko jako muzyczną ciekawostkę z bogatego życia pianisty, pedagoga i edytora muzycznego, lecz jako pełnowartościową twórczość o indywidualnym rysie stylistycznym.