Katedra Instrumentów Smyczkowych

Katedra Instrumentów Smyczkowych UMFC to jedna z najstarszych i najbardziej zasłużonych Katedr Uczelni. Jest również najliczniejszą, jeśli chodzi o ilość pedagogów i studentów katedrą UMFC. Została założona w 1817 roku, zaraz po utworzeniu przez Józefa Elsnera Szkoły Elementarnej Muzyki i Sztuki Dramatycznej.

Przez następne lata nauczali w niej tacy wybitni artyści i pedagodzy jak: Apolinary Kątski, Władysław Górski, Stanisław Barcewicz, Emil Młynarski, Paweł Kochański, Józef Jarzębski, Irena Dubiska, Kazimierz Wiłkomirski, Tadeusz Wroński, Henryk Palulis, Stefan Kamasa, Andrzej Orkisz, Zenon Bąkowski, Zenon Brzewski, Kazimierz Michalik, Roman Jabłoński, Błażej Sroczyński, Stanisław Kawalla, Magdalena Rezler-Niesiołowska, Mirosław Ławrynowicz, Krzysztof Jakowicz, Tadeusz Gadzina, Roman Lasocki, Konstanty Andrzej Kulka i inni. Po roku 1945 kierownikami Katedry byli m. in. prof. prof. Tadeusz Wroński, Henryk Palulis, Kazimierz Michalik, Janusz Kucharski, Roman Lasocki, Tadeusz Gadzina, Paweł Łosakiewicz, Konstanty Andrzej Kulka, Andrzej Gębski.

Katedra oprócz dydaktyki prowadzi szereg inicjatyw kulturalnych w Uczelni. Organizuje Konkursy skrzypcowe i wiolonczelowe wśród nich Międzynarodowe Konkursy im. Tadeusza Wrońskiego na Skrzypce Solo (1997, 2000, 2004, 2009, 2015,2022). Jest to jak dotąd jedyny konkurs o tej charakterystyce na świecie. W Uczelni od kilku lat istnieje Ogólnopolski Turniej Wiolonczeli i Kontrabasu organizowany przez prof. Tomasza Strahla. Z inicjatywy obecnego kierownika Katedry, prof. Sławomira Tomasika w UMFC powstał Międzyuczelniany Konkurs Kaprysów Skrzypcowych im. Jana Staniendy, którego inauguracja odbyła się 8.03.2022 roku. Katedra na stałe współpracuje z Katedrą Kameralistyki, Katedrą Instrumentów Dętych oraz Kompozycji. Studenci Katedry są laureatami wielu nagród na ogólnopolskich i międzynarodowych Konkursach wiolinistycznych. Obecni wykładowcy katedry są wybitnymi muzykami koncertującymi, mającymi na koncie liczne nagrody na konkursach muzycznych i fonograficznych oraz sukcesy artystyczno-naukowe, wydawnicze, organizacyjne, czy dydaktyczne.